Na mùzyce sylwestrowi zeszło sã dwanôsce bracynów. Bëlë to: stëcznik, gromicznik, strëmiannik, łżëkwiat, môj, czerwińc, lëpińc, zélnik, séwnik, rujan, lëstopadnik, i gòdnik. Òni sã sztridowelë ò to, chto z nich je nôwôżniészi. Pierszi òdezwôł sã stëcznik i rzekł:

- Czejbë nié jò, tej lëdze bë wcale nie wiedzelë, co to je zëma.

- Dożdżeta le përznã i ùzdrzita, jak mie lëdze mdą witac.

Tej òdezwôł sã gromicznik i rzekł:

- Dzótczi bë ni mia czej na sónkach i szrëcach jeżdżëc.

Na to strëmiannik:

- A czej jô przińdã, tej drzéwiãta, kwiatë i ptôszczi bùdzą sã ze spikù.

Na to łżëkwiat:

- A czej jô jem, tej je jesz pëszni na swiece.

- A czej jô jem, tej je jesz pëszni sztridowół sã môj.

- Nôlepi je czej jô jem rzeki czerwińc.

- Wa wszëtcë nie jesta nick wôrt wëszczérzôł sã lëpińc. Czej jô jem, tej je nôlepi, nócepli i nôpëszni na swiece.

Na to zélnik:

- Czejbë nié jô, tejbë lëdze ni mielë chleba.

Tej òdezwelë sã trzeji bracynowie razã: béł to séwnik, rujan i lëstopadnik:

- Czejbë nié jô, tejbë lëdze ni mielë bùlew, wrëków ani brzadu.

A gòdnik na to:

- Czej jó jem, tej je Gwiôzdka, na chtërnã sã ceszą dzecë i wiôldżi lëdze.

Wëbiła dwanôstô w nocë i zaczął sã nowi rok. Stôri Rok òddzãkòwôł sã z Nowim Rokiem. Nowi Rok czuł sztridkã dwanôsce miesąców i rzekł jima:

- Wa wszëtcë jesta równo wôżny. Czejbë jednégò z waji nie bëło, tej jô be mùszôł jic òd lëdzy précz.

Òd négò czasu dwanôsce bracynów żëje w zgòdze i wiãcy sã ò nick nie sztridëją.

Alojzy Nagel